امروزه شعر در سطح جهانی جایگاه خودش را از دست داده است و از قرن ۱۹ به بعد رمان در کانون توجه غرب قرار دارد. کامیار عابدی؛ پژوهشگر و منتقد ادبی؛ به شبستان، گفت: «مخاطبان شعر در روزگار ما بسیار محدود و معدود شده اند و بخش عظیمی از شعرها تنها توسط خود شاعران خوانده می شود.» وی افزود: «عده ای از شاعران دلیل این مسأله را از دست رفتن مخاطبان فراگیر شعر می دانند و دلیل می آورند که در گذشته کسانی که در پی دست یافتن به آرمانهای سیاسی و اجتماعی بودند شعر را دنبال می کردند اما امروز شعر کارکرد سیاسی و اجتماعی خودش را از دست داده و طبیعی است که مخاطبان آن هم ریزش می کند.»
وی با بیان اینکه شاعران امروز نان به همدیگر قرض می دهند تأکید کرد: «طیف وسیعی از شاعران در یک دایره بسته حرکت می کنند و به قول مفتون امینی امروز شاعران زیادی داریم که شهرت خودشان از شهرت شعرهایشان بیشتر است. البته این مسأله می تواند دلایل متعددی داشته باشد که برای بررسی آنها باید جلسات و همایش های متعددی با حضور خود شاعران، منتقدان و صاحب نظران برگزار شود.» وی در ادامه با تأکید بر اینکه امروزه شعر در سطح جهانی جایگاه خودش را از دست داده است یادآور شد: «اگر چه این مسأله ظاهرا درست به نظر می رسد اما نباید از یاد برد که اساسا از قرن ۱۹ به بعد ژانر شعر مسأله اساسی اروپا و غرب نبوده است و رمان به عنوان ژانری که از دل فرهنگ بورژوازی غرب بیرون آمده در کانون توجه آنها قرار داشته است.» سایت آفتاب ۱۶/۱۰/۸۶