سمابابایی: علیرضا قربانی دیگر مدت هاست نام خود را به عنوان خواننده ای خوشنام در موسیقی سنتی ایران تثبیت کرده و اجراهای موفقی در داخل و خارج از کشور داشته است. او که پیش از این بیش تر با ارکستر موسیقی ملی ایران به رهبری فرهاد فخرالدینی همکاری کرده، در جشنواره موسیقی فجر سال جاری همراه با ارکستر سمفونیک تهران به رهبری ارسلان کامکار به اجرای برنامه خواهد پرداخت. او البته در این سال ها به همراه ارکسترهای سنتی کوچک تر نیز برنامه اجرا کرده است: «در ارکستر سنتی، بحث تکنیک، خلاقیت و عرصه فعالیت برای نشان دادن توانایی های حسی، روحی، تکنیکی و ردیفی بازتر است. در کارهای ارکستری، خوانندگان این قدر آزاد نیستند.»
    
    او در عین حال مدتی است به آهنگسازی نیز روی آورده، اگر چه خود تمایلی به صحبت کردن در این باره ندارد: «تنها تعدادی قطعه ساخته ام اما بیش تر دلم می خواهد درباره موسیقی آوازی من بحث شود، مثلااین که از چه تکنیک ها و ظرفیت هایی برخوردار هستم، اگر چه به این مساله اعتقاد دارم در بعضی موارد، ملودی ای که خواننده می سازد، می تواند ملودی بسیار خوبی باشد چرا که خواننده، کلام را می شناسد، حس وحال خواندن خودش را می داند و با توانایی های حنجره و صدا بهتر از یک آهنگساز آشناست.»
    
    قربانی همچنین در مورد نقش شعر در موسیقی آوازی ایران می گوید: «بدون شک شعر در موسیقی آوازی ایران نقش بسیار مهمی را ایفا کند بنابراین خواننده ای که آن را به اجرا در می آورد، باید آشنایی فراوانی با آن داشته باشد و شعر را به درستی ایفا کند، گاهی خواننده قطعه ای را اجرا می کند که شناسایی کاملی نسبت به شعر آن ندارد و بنابراین حس و حال نهفته در شعر به خوبی منتقل نمی شود. در عین حال توجه به این مساله ضروری است که شعر نیز باید بتواند حس و حال لازم را به یک خواننده بدهد، در این صورت خواننده در اجرای آن موفق تر عمل می کند.»
    
    او در عین حال به ضرورت توجه بیش تر به موسیقی سنتی در رسانه های ملی و به خصوص صدا و سیما اشاره و تاکید می کند: «متاسفانه هم اکنون اغلب برنامه هایی که در حوزه موسیقی توسط تلویزیون تهیه و تولید می شود از کیفیت پایینی برخوردار است. در این میان البته رادیو نقش بهتری بازی کرده و تهیه کننده های رادیویی در مقایسه با تهیه کننده های تلویزیون در تولید برنامه های تخصصی موسیقی از کارشناسان و هنرمندان موجه تری دعوت می کنند.»
    
    در واقع به عقیده قربانی دست اندرکاران تولید برنامه های رادیویی معیارهای درستی را برای انتخاب موضوعات و همچنین انتخاب کارشناسان خود به کار می گیرند: «رادیو یک رسانه شنیداری است و همین امر موجب شده تا معضلی مثل نشان دادن ساز در آن حل شده باشد، چرا که به نظر من نشان ندادن ساز یکی از مسایلی است که در نگاه اول موجب شده، هم هنرمند و هم مخاطبی که موسیقی را به طور جدی دنبال می کند، نسبت به تولید برنامه های تخصصی دافعه نشان دهند و همین دافعه ذهن ها را نسبت به این رسانه به هم ریخته است.»
    
    او این ذهنیت را دلیل اصلی عدم حضور بسیاری از هنرمندان در تلویزیون می داند: «در حال حاضر بسیاری از هنرمندان برجسته به علت نامناسب بودن فضای این رسانه تمایلی به حضور در آن ندارند و به این ترتیب باید هنر موسیقی در این رسانه دچار تغییر و تحولات اساسی شود تا شاید از این راه این هنر در صدا وسیما سر و سامان اساسی بگیرد.» قربانی همچنین توجه بیش تر به هنرمندان عرصه موسیقی را ضامن موفقیت آن ها می داند: «در حال حاضر خوانندگان بسیاری هستند که بدون کوچک ترین توجه به جاذبه های کاذب و سطحی که با نوعی شهرت طلبی آمیخته است، فعالیت می کنند و بنابراین لازم است تا فعالیت های آنان بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد. اگر مسوولان نیمی از آن توجهی که به موفقیت های ورزشی دارند، به موسیقی داشته باشند، بسیاری از مشکلات این حوزه، از بین خواهد رفت و از طرفی هنرمندان با انگیزه بیش تری فعالیت می کنند که بدون شک ضامن موفقیت های بیش تر در زمینه هنر خواهد بود.» سرمایه ۲۷/۹/۸۶