هشت سال دفاع مقدس مردم ایران همراه با خاطرات بسیار و موضوع های بکری روبرو بوده است که به تعبیر رهبر فرزانه انقلاب اسلامی، هنوز به بسیاری از زوایای پنهان و نهان این رویداد در عرصه های مختلف از جمله سینما پرداخته نشده است. سینمای دفاع مقدس به عنوان وجه ایرانی صنعت وارداتی سینما و فیلم دفاع مقدس به عنوان گونه بومی این عرصه باتوجه به ظرفیت های بسیار برای تولید و عرضه و ایجاد جذابیت همچنان در دایره بسته فیلمنامه، تولید، امکانات و نمایش گرفتار است. به عقیده بسیاری از صاحب نظران و مسئولان فرهنگی، اعمال نظر افراد غیر مسئول و جریان های فکری خاص، دایره فعالیت در این حوزه برای فیلمسازان حتی سینماگران صاحب سبک سینمای دفاع مقدس را تنگ کرده به نحوی که در طول سالیان اخیر شاهد بی میلی بسیاری از کارگردانان جنگ برای ادامه حضور در این بخش از هنر - صنعت سینما هستیم. از سویی نبود ارتباط منطقی میان حوزه نوشتاری و اصرار بر برجسته سازی مضامینی که شاید به دلیل پرداخت ناقص دچار تکرار و ملال برای مخاطب شده و ترسیم چهره غیر واقعی و فرا زمینی از رزمندگان در این نوع سینما، مرز میان باور، شناخت و اعتقاد به آن دوران را نزد نسل نو از بین برده و آنها را دچار تناقض کرده است. همان طور که رهبر فرزانه انقلاب اسلامی در دیدار صمیمی با کارگردانان سینما تأکید کردند، «توجه به زوایای مختلف جنگ و پرداخت مناسب به واقعیت های این رویداد باید در سینما لحاظ شود»، بیش از یکسال از آن دیدار می گذرد، سینما و اهالی آن برای نیل به این نگاه چه کردند ؟
سینمای دفاع مقدس در چه مسیری قرار دارد ؟ سینمای دفاع مقدس با توجه به تأکید مسئولان ارشد نظام ازجایگاه معتبری برخورداراست امانیاز به بازخوانی پرونده خود وارتقای کیفی درحوزه نوشتاری ، تولید و فنی و تعاریفی جدید از روایت جنگ در بستر جامعه امروز دارد. سینمایی که نیاز به گستردگی دایره حضور فیلمسازان مختلف،نهادینه کردن مقوله تحقیق و پژوهش،ارتباط منطقی با فیلمنامه نویسان و جمع آوری اطلاعات مربوط به رویداد های مختلف و آدم های جنگ داشته و نیاز به صاحب نظران آشنا به این حوزه همچنان محسوس است .
ایجاد محدودیت و نظارت های غیرکارشناسانه به این حوزه به اندازه کافی سینماگران فعال این حوزه واین بخش از صنعت فیلمسازی کشور را متاثر کرده است. دفاع مقدس رویدادی ماندگار در تاریخ این کشور است که نباید با شخصی نگری و ایجاد محدودیت آن را به منطقه ای ممنوعه در حوزه فیلمسازی تبدیل کرد. حال که رهبری نظام نیز بر پرداخت جدی، دقیق و به دور از انگاره سازی های روایی و بصری کاذب، بر زوایای پنهان و نهان جنگ درعرصه فیلمسازی و پرداخت مناسب به شخصیت های آن دوران تأکید دارند، به نظر می رسد سینمای دفاع مقدس می تواند با تمسک به این رویکرد، گام در مسیری جدید برای ادامه حیات و ارتباط با مخاطبان بگذارد. به عقیده کارشناسان، با توجه به این نگاه و ظرفیت های یادشده پذیرفته نیست که سینمای جنگ را صرفاً با پرداخت بصری به نبرد رودر رو با متجاوزان بعثی و استفاده از ادوات نظامی و وابستگی محض برای تولید به نهادهای نظامی کرد.
اکنون که سینمای جنگ به دلیل مشکلات مورد اشاره و تنگناهای ایجاد شده در برزخ بودن یا نبودن قرار گرفته و زمزمه تعطیلی و یاادغام جشنواره مرتبط با این سینمادر رویدادهای دیگر نیز به گوش می رسد، به نظر می رسد دست اندرکاران این بخش از سینمای کشور نیاز به بازنگری اساسی در حوزه تولید، توزیع ، نمایش و برپایی جشنواره دفاع مقدس دارند. به گزارش ایرنا ،سینمای دفاع مقدس وجه ایرانی سینمای ملی است که نیاز به حمایت به دور از مطالبات شخصی،گروهی و اعمال نظرهای غیرکارشناسانه دارد، مخاطبان مشتاق منتظراین سینما هستند و نسل نو درک واقعیت های آن دوران را در محصولات این سینما پی جویی می کند. به عبارت دیگر سینمای دفاع مقدس تنها سینمای ایرانی در صنعت فیلمسازی کشور است که نیازمند توجه و عنایت بیش از پیش گذشته است. ما میراث دار دوران ایثار و حماسه هشت سال دفاع مقدس مردم ایران هستیم و انتقال آن به دیگر نسل ها وظیفه ای است که شانه خالی کردن از آن جایز نیست. سینما رسانه ای تأثیرگذار برای ثبت و ضبط آن دوران و انتقال به دیگران است. جشنواره دفاع مقدس می تواند به عنوان رویدادی تأثیرگذار ویترینی برای تولیدات متنوع، جذاب و آگاهی بخش باشد. سایت آفتاب ۱۷/۹/۸۶